Kızımla 24. günümüz!

Zaman artık çok hızlı akıyor.. İdil'in uyku aralarında yapacak, yetişecek birşeyler var sürekli...sanırım yeni hayatımız böyle devam edecek..haızr fırsat bulmuşken kızımla başlayan yeni güzel hayatımızdan kısa notlar düşmeye başlayayım istedim...

İlk haftamız kızımın uykucu doppik halleriyle geçti :) sarılık olmaması için 3 saat arayla emmesi gereken kızımı bıraksak 5-6 saat uyuyacak..sonradan anladıkki kan şekeri düşmüş kızımın ilk 3 gün beslenemediğinden... altını açıyoruz, şarkılar söylüyoruz uyandıramıyoruz...ıslak bezle silmek işe yaradı sadece..ve nihayet kızım uyandı :)

sütüm geç gelince mama vermek zorunda kaldık minnoşuma...ilk hafta çok zordu...2 gün kendim yatıp kalkamadım..merdivenleri dinlene dinlene çıkabildim..ameliyat ağrılarım ve acılarım acayip hissediliyordu..3. günse normale dönmeye başladım..fiziksel olarak oldukça rahattım..psikolojik olaraksa sıkıntılar devam ediyordu...inanılmaz duygu kaosu içine girdim..kızım rüyam gibiydi..

kızımı 3 saatte bir emziremeyince de sol göğsümdeki süt kanalları tıkandı..sertleşince kızım memeyi almadı...sertlik, ateş basması beni oldukça korkuttu..sağlık ocağında elle daldılar göğsüme..enjektörle çektiler sütümü..çığlık çığlığa bir 5 dak. sonunda biraz da olsa açıldı...evde duşta masaj ve elle sağmayla devam ettik..sürekli sıcak kompres tutarak pompayla sağmaksa normale çevirdi sonunda...1 tam gün 3 saat arayla  sürekli pompayla sağdım göğsümü..kızımı emziriyor, pompayla sağıyor, pompayı sterilize ediyor ve uyumaya çalışıyorum...oldukça yorucuydu ama sonucuna değdi..uykusuzluk, değişen hormonlarımı daha da etkiledi...

neyseki 1 hafta sonra psikolojik olarak da normale döndüm ve süt artırma çalışmalarım başladı..

15 gün sonra kızımın gaz sancılarımız başladı..meğer tüm bebeklerde aynı dönemde oluyormuş..ben de kızım kıvranırken ona yardımcı olamıyorum diye üzülüyordum..doktorumuz bizden daha doğalcı çıktı..gaz ilacı vermedi..böyle mücadele etmeyi öğrenecek diye..pişik kremi de kullanma diyor, gereksiz kimyasal değdirme bebeğin vücuduna..ben dayanamıyorum arada sürüyorum..kızarınca korkuyorum pişik oluverirsek diye..

15. günde göbeğimiz düştü..ve ilk banyomuzu yaptık :) ilk 2 banyo denememiz ağlayarak geçti..3. den itibaren alıştık..hatta sevdik sanırım... :)









gaz sancılarımız başladığından beri hep memede kalmak istiyoruz..gece uykularımızı rafa kaldırdık..2 saat aralıksız uyuyunca seviniyorum...hep kucağımda uyumak istiyor kızım..yatağına alıyorum 15-20 dk. sonra uyanıyor..bugün dönencesi ile tanıştırdım..şimdilik aynası ve müzikleri ilgisini çekti ve uyanınca onun sesini duyunca tekrar uykuya dalıyor..inşallah hep böyle devam eder...

sling denememizi de yapıyoruz ara ara..benim özgür ruh kızım sıkılıyor içinde.. :) dünyaya alışık gelmiş gibi, bahsedilen 4. trimester bizde tamamlanmış galiba :)

uykusuzluğa alışmak zor olsa de diğer taraftan uykusu 2 saati geçerse özlüyorum kızımı..uyandırmaya çalışıyorum..gerçek aşk ile buluştuk sanırım sonunda..bu muhteşem duyguyu isteyen tüm kadınlar tadsın isterim, hayatımızın anlamı, mucize kızım iyiki geldin hayatımıza..

Doğum Hikayemiz!..

21 nisan salı 38+2 gece 02:00...kasılmalarım 3 dakikada bire indi..evet sanıyorum hastaneye gitme zamanı geldi..uyumadan kalktık yataktan heyecanla...kızım geliyorrr.. :)) 

doktorumuzu aradım, hastanede kontrolleri yapsınlar ben ona göre katılırım dedi..aldık bütün hazırlıklarımızı...çok mutluyuz...saatler var artık buluşmaya..

İlk kontrol nöbetçi ebe tarafından yapıldı..evet kasılmalar düzenli ve 3 dakikada bir ama açılma halen gündüz kontroldeki gibi 1 cm..bol yürüyüş ve merdiven inip çıkmak gerekli..sabaha kadar devam...sabah 08:30..doktorumuz geldi...kontrolde açıklık 2 cm...oysa daha çok açılma bekleniyor...

İlk müdahale su kesesinin patlatılması...istemiyorum diyorum...anlatın ne dezavantajı ne avantajı olacak?..bebeğin başı kanala girecek ve açılma hızlanacak diyor doktorum..hiçbir dezavantajı da yok..ben kasılmaları baya hissediyorum..müdahale etmezsek böyle saatlerce kalabilirsin diyor...düşünüyorum ve kabul ediyorum...benim için durum hayal kırıklığı..çok güveniyordum herşeyin yolunda gideceğine..niye açılmadıki koca 6 saatte...

neyse epidural yok, sunni yok, damar yolu açılmayacak, lavman yok...ebeler şaşırıyor..bol yürüyüşe devam..benim midem bulanıp kusmaya başlıyorum..bu da iyi birşeymiş, açılma devam ediyor anlamı taşıyormuş...kasılmalarımın şiddeti artmaya başlıyor...ve de sürekli su boşaltıyorum...pilates topu en rahat hissettiğim yer...sıcak suyla duş alıyorum bol bol...bildiğim egzersizleri yapıyorum...bu arada kardeşimi çağıryoruz hastaneye..süslemeleri yaparım diyordum ama kasılmalarım düşündüğümden daha çok hissediliyor..bu arada yemekler geliyor ama ben birşey yiyemiyorum...enerjim düşmeye başladı...

akşam 17:00 oldu...doktorum geliyor ve açılma hala 4 cm i geçemedi..ne yapalım diyor? plana göre 17:00-18:00 doğum gerçekleşmeliydi...bu şekilde devam ederse doğum durmuş olacak..

O ana kadar umudumu kaybetmemiş olsam da artık umudumu da enerjim gibi kaybetmeye başlıyorum...eşim benim için motivatör..açılacak diyor bekleyeceğiz...saat 18:00...açılma yok...ben artık yürüyemiyorum, çok yoruldum..yatıyorum sadece..böyle olunca da kasılmalar çok şiddetli hissediliyor..doktorum sunni sancı verelim diyor..bu ana kadar çok iyi geldin bunu da atlatabilirsin...oysa ben artık bu sancılar bitsin istiyorum..gücüm kalmadı...dayanamam diyorum beni direk sezeryana alın...üzülüyor, bu kadar uğraşmışken dönmeyelim..o zaman epiduralle beraber verin diyorum..eşim tekrar hatırlatıyor, emin misin...o kadar çok söyledimki ben dayanamaz ve müdahale istersem yaptırma diye, oysa ben gerçekten dayanamıyorum...

Bütün bunlar olurken tek güzel şey kızımın kalp atışları hiç azalmıyor..herşey yolunda yani..

Doktoruma soruyorum, neden açılmıyor neden? birçok nedeni olabilir diyor ama net birşey yok... :(

saat 18:30..epidural takılıyor...suni sancı veriliyor...takılan epidural test miktar dediklerinden...45 dak. etkisi var...saat 19:30...açılma 5 cm...sunni sancı öncesi ile aynı...ve kasılmalar çok şiddetli geliyor..tek noktada hissediliyor, tavana vuruyor...saat 20:00..artık dayanacak gücüm kalmadı..sezeryan istiyorum diyorum..önce eşimi sonra doktorumu ikna etmem gerekiyor..çok ciddi olduğumu tekrar tekrar söyleyince artık onlar da benimle hemfikir oluyor ve acil ameliyathane hazırlanıyor..

heyecanlı bekleyiş başlıyor...

Saat 20:47..mucizem, hayatımın anlamı, muhteşem rüyam..artık bizimle :) gücüm kalmadı, titriyorum ve kontrol edemiyorum kendimi..epidural sezeryanda, acı hissedilmese de meğer tüm dokunuşlar hissediliyormuş..kızımın kordonunu nabız atımı bitene kadar bekliyoruz..sonra bana getiriyorlar, göğsüme koyuyorlar...tentene temasımızı yapabiliyoruz şükür..sonra kızımı babasına götürüyorlar..ve beni dikmeye başlıyorlar...

İdilim'in ağlaması bile o kadar narinki..kulağımdan o ses hiç gitmeyecek sanırım..benim kibar, güzel kızım...

saat 22:00..odaya çıkıyorum...çok soğuk..kızım babasıyla buluşmuş bile :) tentene temas burada devam etmiş, harika :) kafam da güzel olmuş sanki..belimin altını hissetmiyorum...rus yün çoraplarım, kalın eşofmanlarımla ısınmaya çalışıyorum...zor bir gün oldu ama sonunda bitti...ve de güzel bitti..sağlıcakla aldım ya kızımı kucağıma...1,5 saat sonra ilk emzirme denememiz ve kapıyor kızım memeyi...bu kadar kolay olacağını hiç düşünmemiştim :) 

gece kızımı izlemekten uyuyamayacağm sandım bir ara..sonra dalmışım...ertesi gün daha iyi durumdayım...annemler, kayınvalidemler, misafirler geliyor sırasıyla..yataktan kendim kalkamıyorum...ağrılarım çok fazla..biraz yardıma ihtiyacım var...fotoğraf çekimimizi yapıyoruz...kontrollerimiz ve sonrası hayatımız normale dönüyor ufak ufak..

hastanede iki gece kaldıktan sonra evimize dönüyoruz..lohusalık acayip..tüm hormonlarım tavan..etraftakilerin oldukça özverili olması gerekiyor....

hayalini kurduğum doğumu yaşayamadım...nedenini anlayamadım..ve de öğrenemedim...hayırlısı böyleymiş diyebiliyorum...böyle olmalıymış..doktorumdan ebelere herkes destekçimdi..sonuna kadar çok iyi mücadele ettiğimi, elimden geleni yaptığımı söylediler, sanırım ondan çabuk kabullenebildim bu plansız durumu...keşkesiz bir doğum hikayem oldu...şartlarımı zorladım...kızım gelmek istediği, hazır olduğu zaman geldi..benim için bu çok önemli...

bana doulalık yapan kocamla güzel çaba sarf ettik..düşündüğümüzden zormuş..yaşamış ve öğrenmiş olduk...sonu güzel bitti..güzel kızımıza sağlıcakla kavuştuk, gerisi artık bizim için önemsiz...